ژابی آلونسو روزهای فوق‌العاده دشواری در سانتیاگو برنابئو خواهد داشت.
به گزارش فوتبال ۳۶۰، با توجه به اخبار یک ماه اخیر فوتبال اروپا، باید ژابی آلونسو را سرمربی بعدی رئال مادرید بدانیم؛ مربی جوانی که با لورکوزن نشان داده در بین تکنسین‌های فوتبال اروپا قرار دارد و می‌تواند تیمش را با ترکیب‌های مختلف راهی میدان کند. با این وجود او کار دشواری در مادرید خواهد داشت چون لیست بازیکنان رئال تعادل خوبی در حمله و دفاع ندارد. در ادامه ترکیب‌های ممکن آلونسو را با فرض پیوستن آرنولد و جدایی رودریگو بررسی می‌کنیم.
۴-۴-۲ خطی
کارلو آنچلوتی چند هفته پیش ادعا کرد که سیستم ۲-۴-۴ بهترین سیستم برای مادرید است. این حرف شبیه یک عمل از روی ناچاری بود؛ ۲ مهاجم بسیار سریع مثل وینیسیوس و امباپه دارند، یک بال راست ناقص به نام رودریگو و بلینگامی که می‌تواند در سمت چپ بازی کند.
اگر الکساندر آرنولد بیاید، آلونسو می‌تواند این ترکیب را کمی جالب‌تر کند اما در برخی زمینه‌های دیگر هم می‌تواند تیمش را به خطر بیاندازد. مطمئناً این ترکیب به کارواخال و آرنولد اجازه می‌دهد همزمان در ترکیب باشند؛ موضوعی که در ترکیب‌های دیگر ممکن نیست. این چینش می‌تواند باعث از بین رفتن هوش تهاجمی بلینگام و نیمکت‌نشینی یکی از هافبک‌های فرانسوی شود. یک خط میانی ۴ نفره متشکل از الکساندر آرنولد، والورده، ادواردو کاماوینگا و بلینگام با امباپه و وینیسیوس در خط حمله، ترکیبی جذاب است و شاید جواب بدهد؛ با درنظر گرفتن اینکه کارواخال دفاع راست تیم باشد و کیفیت گذشته را داشته باشد.
دروازه‌بان: تیبو کورتوا
مدافعان: دنی کارواخال، ادر میلیتائو، آنتونیو رودیگر، فرلاند مندی
هافبک‌ها: ترنت الکساندر-آرنولد، فدریکو والورده، ادواردو کاماوینگا، جود بلینگام
مهاجمان: وینیسیوس جونیور، کیلیان امباپه
۳-۴-۲-۱ به سبک لورکوزن
شاید وسوسه اصلی برای آلونسو این باشد که به ترکیب مورد علاقه‌‌اش پایبند بماند. آمدن به یک باشگاه جدید و تلاش فوری برای ایجاد یک سیستم کمی غیرمعمول، خطر واقعی به نظر می‌رسد. (کافی است از روبن آموریم بپرسید!). مؤثرترین سیستم آلونسو تا به امروز، ۱-۲-۴-۳ است؛ با ۲ بال کناری بسیار تهاجمی ۲ بازیکن شماره ۱۰ که پشت یک مهاجم نوک بلندقامت بازی می‌کنند. به ترکیب مادرید نگاه کنید. جای خوش‌بینی وجود دارد اما بنا بر احتمالات زیاد، این سیستم به سادگی جواب نمی‌دهد.
به نظر می‌رسد رویای الکساندر آرنولد این باشد که مسئولیت‌های دفاعی‌اش را از او بگیرند و بخواهند از کناره‌ها موقعیت‌سازی کند. همچنین، احتمالاً این ترکیب برای بلینگام مناسب خواهد بود. او می‌تواند به خوبی به عنوان یکی از شماره‌های ۱۰ بازی کند؛ به‌جز پست این ۲ ستاره، اوضاع پیچیده به نظر می‌رسد. امباپه می‌تواند به عنوان شماره ۹ بازی کند اما آلونسو دوست دارد مهاجم تیمش در حفظ توپ ایستاتر و قابل اعتمادتر باشد. وینیسیوس مهارت‌های تهاجمی بالایی دارد و در فضاهای کوچک مرکزی نمی‌تواند حداکثر توانایی خود را نشان بدهد.
نگرانی‌هایی هم در خط دفاعی وجود دارد. مادرید در این فصل به دلیل حجم زیاد مصدومیت‌ها در خط عقب مشکل داشته. چنین سیستمی علاوه بر خرید بازیکنان جدید، به چند معجزه پزشکی نیاز دارد. پست مدافع چپ یک مشکل دیگر است. به نظر می‌رسد فرلان مندی برای این پست بیش از حد تدافعی باشد. فران گارسیا بیش از حد تهاجمی به نظر می‌رسد. شاید کاماوینگا بتواند در این پست کاری انجام دهد. به طور خلاصه، سیستم متنوعی خواهد بود اما بلافاصله مؤثر نیست و نیاز به زمان دارد.
دروازه‌بان: تیبو کورتوا
مدافعان: دنی کارواخال، ادر میلیتائو، آنتونیو رودیگر
هافبک‌ها: ترنت الکساندر-آرنولد، فدریکو والورده، اورلین شوامنی، ادواردو کاماوینگا
هافبک‌های تهاجمی: وینیسیوس جونیور، جود بلینگام
مهاجم: کیلیان امباپه
۴-۳-۳ تهاجمی
این گزینه یکی از جذاب‌ترین‌هاست.سیستمی با ریسک بالا، می‌تواند یک رویا یا یک کابوس کامل باشد. یک خط هافبک ۳ نفره متشکل از الکساندر آرنولد، والورده و بلینگام یک خودکشی دفاعی خواهد بود اما اگر رئال کنترل بازی را به دست بگیرد، مالکیت توپ فوق‌العاده موثری دارند. همچنین، احتمالاً، این ترکیب فرصتی را برای اندریک فراهم می‌کند تا توان واقعی خود را نشان دهد. همچنین فضای بیش‌تری برای بازی امباپه و وینیسیوس در کناره‌ها را هم فراهم می‌کند. اگر آلونسو خط دفاعی محکم‌‌تری بخواهد، می‌تواند والورده را در پست بال راست بازی دهد و مثل فصل ۲۰۲۱-۲۲ و شوامنی یا کاماوینگا را در خط میانی قرار دهد.
در هر صورت، این سیستم استحکام دفاعی چندانی نخواهد داشت اما مطمئناً نوعی کنترل بر جریان بازی را به دنبال دارد و این را مادرید از زمان رفتن کروس نداشته.
دروازه‌بان: تیبو کورتوا
مدافعان: دنی کارواخال، ادر میلیتائو، آنتونیو رودیگر، فرلاند مندی
هافبک‌ها: فدریکو والورده، ترنت الکساندر-آرنولد، جود بلینگهام
مهاجمان: اندریک، کیلیان امباپه، وینیسیوس جونیور
۴-۲-۳-۱ متعادل
این سیستمی بود که مادرید در اواخر فصل ۲۰۲۳-۲۰۲۴ با آن به میدان می‌رفت و گاهی اوقات، کاملاً جذاب بود. در واقع این سیستم کمی نامتعادل به نظر رسبد اما توانست آن‌ها را در لیگ قهرمانان اروپا به قهرمانی برساند. آنچلوتی متوجه شد به مودریچ برای بازی‌های بزرگ نیاز دارد و مادرید وقتی وینیسیوس از سمت چپ به مناطق مرکزی نفوذ کند، حملات زهردارتری خواهد داشت. راه حل او این بود رئال بدون مهاجم هدف واقعی بازی و در عوض به توانایی ذاتی گردش توپ رودریگو، بلینگام و وینیسیوس اعتماد کند. در این ترکیب والورده و کروس، ۲ هافبک دفاعی تیم بودند و مودریچ در نقش شماره ۱۰ بازی می‌کرد.
دروازه‌بان: تیبو کورتوا
مدافعان: دنی کارواخال، ادر میلیتائو، آنتونیو رودیگر، فرلاند مندی
هافبک‌های دفاعی: ترنت الکساندر-آرنولد، ادواردو کاماوینگا
هافبک‌های تهاجمی: فدریکو والورده، جود بلینگهام، وینیسیوس جونیور
مهاجم: کیلیان امباپه
کدام سیستم بهتر است؟
همه این سیستم‌ها ناقص هستند و نمی‌تواند این واقعیت را که مادرید یک تیم بسیار نامتعادل دارد، پنهان کند. در اینجا الگوی مشخصی وجود ندارد. وینیسیوس و امباپه هر ۲ بال چپ هستند. افت رودریگو یعنی مادرید بازیکن کناری برای حفظ عرض در جناح راست ندارد. با این حال به نظر می‌رسد ترکیب ۲-۴-۴ با قابلیت تبدیل به ۲-۲-۲-۴، منطقی‌ترین چینش ممکن با بازیکنان حال حاضر رئال باشد.
منبع: فوتبال۳۶۰
