اینتر دیگر گل نمی‌زند؛ یک مارکوس تورام از جنس لیگ قهرمانان لازم است!

به گزارش خبرورزشی، اینتری که امکان نداشت سه بازی پشت سر هم با سیمونه اینزاگی ببازد خالا 
باید واکنشی نشان داد؛ سیمونه اینزاگی این را می‌گوید. باید کسی پیدا شود که چراغ خاموش‌شده را دوباره روشن کند؛ چراغی که از روز قیچی برگردان ارسولینی در عید پاک خاموش شده و حتی در ژرفای ناامیدی نیز چنین خاموشی دیده نمی‌شد. برخی اما آغاز این بحران را از وقت اضافه بازی با پارما می‌دانند. هرچند دو شاهکار برابر بایرن مونیخ نیز در این مدت رقم خورد؛ اما این داستان لیگ قهرمانان است، جایی که اوضاع روشن‌تر به نظر می‌رسد.

اینجا جایی است که اینزاگی و تمام اینتر به آن امید بسته‌اند؛ پس از آنکه یک هدف از دست رفت و هدف دیگر نیز از دیروز به رؤیایی دور بدل شده است. اکنون زمانی برای تأمل نیست؛ همه تمرکز بر بارسلوناست. تمام نگاه‌ها به خط حمله‌ای است که سه بازی پیاپی گل نزده و در انتظار بازگشت مارکوس تورام است؛ همچون کودکی که تابستان منتظر رسیدن به دریاست.

کادر پزشکی، کادر فنی و خود بازیکن از چند روز پیش هماهنگ روی روند بازگشت تورام کار کرده‌اند؛ نه آنکه شکست برابر رم باعث شتاب در تصمیم شده باشد. دیروز صبح، مهاجم فرانسوی در آپیانو با شدت بالا تمرین کرد، گرچه هنوز تغییر جهت‌های ناگهانی – که برای بازیکنی با ناراحتی عضله کشاله ران طبیعی است – به طور کامل انجام نمی‌دهد.

امروز، در برنامه تمرینی آپیانو، گام دیگری برداشته خواهد شد؛ تورام تمرین دیروز را تکرار خواهد کرد و می‌کوشد نسبتا به تمرینات گروهی بازگردد. مهم‌تر آنکه امروز تغییر جهت‌ها را نیز خواهد آزمایش کرد، که گامی حیاتی برای بازگشت کامل به تمرین فردا است؛ آخرین جلسه پیش از سفر به بارسلونا. به زبان ساده: تورام باید در پرواز به سوی بارسلونا حضور داشته باشد؛ مگر آنکه امروز یا فردا مشکلی پیش بیاید.

تصمیم نهایی با اینزاگی است که آیا تورام را از ابتدا به میدان بفرستد – برخی این را غافلگیری نهایی می‌دانند – یا او را روی نیمکت نگه دارد تا در لحظات حساس وارد زمین شود. در هر صورت، بازگشت تورام برای اینزاگی و اینتر به معنای تغییری بنیادین است. حتی اگر چشم ببندیم نیز اعداد خود گویای همه چیز هستند: با مارکوس تورام، اینتر در سری‌آ به طور میانگین ۲.۳ گل در هر بازی به ثمر رسانده؛ بدون او این عدد به ۰.۳ سقوط کرده است. میانگین امتیازگیری نیز تفاوتی آشکار دارد: با تورام ۲.۲ امتیاز در هر بازی؛ بدون او تنها یک امتیاز در هر ۹۰ دقیقه.

وضعیت دشوار به روشنی پیداست؛ لائوتارو مارتینز دیروز برای هفتمین بازی پیاپی از ابتدا به میدان رفت و از بازگشتش از مصدومیت برابر پارما تاکنون حتی یک بار هم استراحت نکرده است. سایر مهاجمان نیز، به جز آرناتوویچ در دو ماه اخیر، اثری از درخشش نشان نداده‌اند؛ آن هم در حالی که آرناتوویچ خود محدودیت‌های بدنی دارد. به طور کلی، به نظر می‌رسد کل تیم دچار افت بدنی شده است؛ به حدی که حتی درون باشگاه نیز برخی نسبت به کیفیت آماده‌سازی جسمانی تیم ابراز تردید کرده‌اند.

مصدومیت‌های طولانی در پست‌های کلیدی مانند کالهان‌اوغلو، دامفرایس و تورام کمکی به اینزاگی نکرده است، به‌ویژه با توجه به ضعف محسوس ذخیره‌ها. دیروز یک غیبت دیگر هم به این فهرست افزوده شد؛ پیچ‌خوردگی مچ پای چپ بنجامین پاوار باعث نگرانی شده است. امروز این مدافع فرانسوی تحت آزمایشات قرار خواهد گرفت، اما غیبت او برابر بارسلونا سناریویی بسیار محتمل به نظر می‌رسد و بیسکک آماده جانشینی اوست.

امید این است که، در ذهن اینزاگی، همه نیروها آماده پروازی شوند که بتواند آوریل را به ماهی از جنس شادی بدل کند.