انقلاب ۳۰۴؛ مستندی درباره زندگی لامین یامال/ خواسته جانشین مسی از آنری؛ پیراهن آرسنال را بیاور، پیراهن الکلاسکوی من برای تو!

به گزارش خبرورزشی، دیلی میل می نویسد؛ او صد بازی برای بارسا انجام داده، قهرمان یورو شده و هواداران را در لیگ قهرمانان اروپا مسحور کرده است… و تنها ۱۷ سال دارد!

نویسنده در ادامه می پرسد؛ آیا یامال هم‌اکنون بهترین بازیکن جهان است؟

چه یامال را دوست دارید و چه ندارید حتما این مطلب را بخوانید؛

زمانی که لامین یامال گل می‌زند، معمولاً با دست‌هایش عدد ۳۰۴ را نشان می‌دهد — این سه رقم پایانی کدپستی روکافوندا در ماتارو، حوالی بارسلونا، است؛ جایی که او در آن بزرگ شده است.

اما چهارشنبه شب در ورزشگاه المپیک، او این ادای احترام به محله قدیمی‌اش را فراموش کرد — اتفاقات زیادی در جریان بود.

او به‌تازگی گلی به‌زعم بسیاری زیباترین گل دوران حرفه‌ای‌اش را زده بود؛ درست در صدمین بازی‌اش برای بارسا، در حالی‌که تیمش پس از دریافت دو گل در ۲۱ دقیقه ابتدایی دیدار نیمه‌نهایی لیگ قهرمانان مقابل اینتر میلان، تحت فشار قرار داشت.

نوجوان لبخندی به سکوها زد و سپس به‌نظر رسید که در مسیر بازگشت به نیمه بارسلونا، به آن سمت اشاره می‌کند — بازی هنوز به پایان نرسیده بود و او رهبری مأموریت بازگشت را برعهده داشت.

پسری با موهای طلایی، به‌سوی توپ طلایی در حال حرکت است — و این اتفاق زودتر از آن‌چه انتظار می‌رفت، رخ خواهد داد. چهارشنبه‌شب او شبیه بهترین بازیکن دنیا بازی کرد؛ همان‌گونه که در تمام این فصل بازی کرده است، در حالی‌که بارسلونا در آستانه دستیابی به سه‌گانه‌ای دیگر، از دل بحران مالی‌اش، قرار گرفته است.

کوپای اسپانیا فتح شده، آن‌ها در صدر لالیگا با چهار امتیاز اختلاف و پنج بازی باقی‌مانده قرار دارند و سه‌شنبه آینده در میلان به‌دنبال صعود به فینال لیگ قهرمانان خواهند بود.

تساوی ۳-۳ خانگی در دیدار رفت نتیجه‌ی ایده‌آلی نیست، اما یامال همان‌قدر با اعتماد به نفس خارج از خانه بازی می‌کند که در خانه. بارسا این فصل رئال مادرید را ۴-۰ و اتلتیکو مادرید را ۴-۲ در خانه آن‌ها شکست داده و او در هر دو بازی گل زده است. سن‌سیرو برایش ترسناک نخواهد بود.

او این هفته گفت: «ترس را همان موقع در پارک ماتارو جا گذاشتم. باید به لذت بردن از فوتبال فکر کنی. اگر این کار را بکنی، فشاری وجود نخواهد داشت.»

اگر یامال امسال توپ طلا را ببرد، این کار را چهار سال زودتر از زمانی انجام خواهد داد که لیونل مسی برای نخستین بار یکی از هشت توپ طلایش را برد.

او همیشه جلوتر از منحنی مسی حرکت کرده است. مسی نخستین گلش برای بارسا را دقیقاً ۲۰ سال پیش، در ۱۷ سال و ۱۰ ماهگی به ثمر رساند.

در همین سن، یامال صد بازی برای بارسلونا انجام داده، با تیم ملی اسپانیا قهرمان یورو شده و آن گل فوق‌العاده برابر فرانسه در نیمه‌نهایی را زده، و مجموعاً در ۶۸ گل مشارکت داشته (۲۶ گل و ۴۲ پاس گل) — در حالی‌که مسی در آن سن هنوز حتی برای آرژانتین بازی نکرده بود.

زمانی که مسی نخستین گلش را برای بارسا زد، روی دوش رونالدینیو که پاس گل را داده بود، پرید؛ در آن دوران احساس می‌شد که برزیلی نقش برادر بزرگ‌تر را برای آرژانتینی دارد.

اما یامال چنان شخصیتی ندارد. او رهبر این تیم است و حتی به عنوان یک نماد فرهنگی نیز شناخته می‌شود. اهمیت او فراتر از فوتبال است.

او موضوع یک مستند به نام انقلاب ۳۰۴ است — باز هم اشاره‌ای به آن کدپستی — که درباره محله‌ی کودکی‌اش ساخته شده. خیابان‌های آن‌جا پر از نقاشی‌های دیواری به افتخار موفقیت تابستان گذشته‌اش با اسپانیا است و بچه‌ها جلوی دوربین‌ها جمع می‌شوند و شادی ۳۰۴ او را تقلید می‌کنند.

ایگناسی مانگه، یک معلم محلی، می‌گوید: «به‌ندرت ورزشکاری جوان را می‌شناسم که حس تعلق به زادگاهش را تا این حد به بخشی از هویتش تبدیل کرده باشد.»

فرزند پدری مراکشی به نام منیر نصراوی و مادری از گینه استوایی به نام شیلا ایبانا، یامال نماد مبارزه با تبعیض در زمین و جامعه است، و این نقش را با همان آرامشی پذیرفته که مسئولیت نماد بودن در بارسا را. روحیه رقابتی‌اش در این زمینه بسیار کمکش کرده و در پایان بازی با اینتر نیز به‌وضوح دیده شد.

هم‌تیمی‌هایش پس از بازی به‌خاطر صدمین حضورش، پیراهنی یادبود به او دادند و با شوخی تلاش کردند لبخند را به چهره‌اش بیاورند، اما او نمی‌خندید — چون می‌دانست که دریافت سه گل در خانه، بازی برگشت را سخت‌تر کرده است.

در مصاحبه‌ی تلویزیونی پس از بازی با تی‌یِری آنری، دوباره لبخند زد و همه را با صحبت‌ کردن به انگلیسی و اسپانیایی مجذوب خود کرد. به آنری قول داد پیراهنش را در ال‌کلاسیکوی ۱۱ می به او بدهد، به شرطی که آنری هم پیراهن آرسنال را برایش بیاورد.

آیا روزی او را در پیراهن باشگاهی انگلیسی خواهیم دید؟ او برای تکمیل تحصیلاتش کلاس زبان انگلیسی رفته، اما رئیس باشگاه بارسلونا، خوان لاپورتا، به‌سختی از دست دادن مسی را تاب آورد.

او یا هیچ رئیس دیگری در آینده، از دست دادن یامال را تاب نخواهد آورد.

پسری که هنوز سیم‌کشی روی دندان‌هایش دارد، به‌زودی بالغ خواهد شد.

قرارداد فعلی‌اش سال آینده به پایان می‌رسد، اما پس از تولد ۱۸ سالگی‌اش در ۱۳ ژوئیه تمدید خواهد شد.

دستمزد او از ۱.۷ میلیون پوند به چیزی در حدود ۲۵.۵ میلیون پوند، یعنی برابر با بالاترین دریافتی بارسا یعنی روبرت لواندوفسکی، خواهد رسید. بند فسخ قراردادش ۸۵۰ میلیون پوند تعیین می‌شود. آدیداس پس از قهرمانی‌اش در یورو، او را با قراردادی ۱۰ ساله به خدمت گرفت. در این مسیر مسی نیز با پیامی تبلیغاتی و جمله‌ی «بیا و به خانواده ما بپیوند» نقش ایفا کرد.

اکنون این بارسلونا است که باید مطمئن شود این جواهر را برای آینده حفظ خواهد کرد.

مدیربرنامه‌اش، خورخه مندس، مذاکرات را آغاز کرده و گرچه بارسا هنوز تحت فشار مالی ناشی از سال‌ها سوءمدیریت است، اما از دست دادن یامال بسیار پرهزینه‌تر از حفظ او خواهد بود. همان‌طور که جهان چهارشنبه‌شب دید، او بلیت طلایی بارسلونا است.

بارسا سال‌ها از نعمت حضور مسی برخوردار بود و حالا احساس می‌کند که بار دیگر، بهترین بازیکن دنیا را در اختیار دارد.