به گزارش خبرورزشی، همیلتون سوم شد در میامی، اما در مرحله دوم تعیین خط حذف شد و مسابقه را از رده دوازدهم آغاز خواهد کرد. شارل لکلرک هم در دور شناسایی مسابقه کوتاه به دیوار زد و امروز با فراری بحران‌زده از ردیف چهارم (رتبه هشتم) استارت می‌زند.
می‌توان از اسپرینت دیروز، نه فقط گزارشی، بلکه درسی بیرون کشید؛ درسی درباره اینکه چطور فراری — نه فقط خودروی SF-25، بلکه کل تیم، از راننده تا استراتژیست — ظرف تنها کمی بیش از یک ساعت، از نمایشی ضعیف به عملکردی درخشان رسید. عملکردی که با آن، لوییس همیلتون از شرایطی دشوار به جایگاهی سوم و غیرمنتظره رسید؛ جایگاهی که پشت سر مک‌لارن‌ها، بهترین ممکن بود. اما این تنها نیمه‌ای از واقعیت بود. نشانه‌های ضعف را می‌شد در تعیین خط روز جمعه دید، اما تأیید تلخش را دیروز در تعیین خط اصلی یافت: پایانی برای شنبه‌ای که حتی جایگاه سوم در اسپرینت هم نتوانست تسکین‌بخش باشد.
نه فقط به این دلیل که فراری تنها با یک خودرو در اسپرینت باقی ماند، بلکه چون خود لوییس، ظرف چند ساعت از سکو به حذف در Q2 و رده دوازدهم سقوط کرد. لکلرک هم تنها هشتم شد، حتی پشت سر ویلیامزها. نشانه‌ای روشن از اینکه SF-25 واقعاً در بحران است.
از سکو به خاک
به‌ترتیب وقایع: همیلتون در اسپرینت، جایگاه سوم را تصاحب کرد؛ پشت مک‌لارن‌ها. کیمی آنتونلی، پس از پول پوزیشن شگفت‌انگیز جمعه، بداقبال بود. او با ترمزی — که خودش آن را به‌شدت مورد انتقاد قرار داد — توسط پیستری از پیست خارج شد و از رقابت برای سکو کنار رفت. در ادامه، حضور خودرو ایمنی در واپسین لحظات مسابقه، بین هیاهوی پیت‌استاپ‌ها، رهبری مسابقه را به نوریس سپرد تا در صدر، جلوتر از هم‌تیمی‌اش، قرار گیرد. در این هیاهو، نامی از لکلرک نبود؛ حتی در آغاز مسابقه کوتاه هم حضور نداشت.
همیلتون از رده ششم استارت زد، چون شارل آنجا نبود. اندکی پیش از ترک گاراژ برای دور شناسایی، بارانی سبک بارید و بعد قطع شد. فراری تصمیم گرفت تایرهای بینابینی ببندد، اما ناگهان باران شدیدتری آغاز شد. برخی تیم‌ها بلافاصله به تایر بارانی رفتند، اما فراری واکنشی نشان نداد و بر بینابینی ماند.
همیلتون با عصبانیت پرسید: «چطور ممکنه ما رو با تایر بینابینی به پیست فرستاده باشید؟»
شارل هم، به‌شکل عملی، مفهوم آکوپلنینگ را نشان داد: «در خط مستقیم کنترل خودرو رو از دست دادم»، و با همان صداقت همیشگی افزود: «پشت فرمان من بودم، پس این اشتباه من بود». با این‌حال، مسئولیت را باید میان او و تیم تقسیم کرد. حادثه در دور شناسایی رخ داد و باعث شد لکلرک اصلاً در مسابقه شرکت نکند. مسابقه با تأخیر آغاز شد، و طعنه‌آمیز اینکه، همه با تایرهای بینابینی آمدند چون باران دیگر نیامد.
در پیچ نخست، برخوردی میان پیستری و آنتونلی رخ داد؛ کسی که از پول پوزیشن به رتبه چهارم سقوط کرده بود. سپس برای ۱۱ دور از مجموع ۱۸ دور، تنها رژه‌ای بی‌رمق شکل گرفت: هر راننده در جای خود. مسیر در حال خشک شدن بود، اما پیت‌استاپ چندان منطقی به نظر نمی‌رسید. خطر از دست دادن زمان زیاد و دشواری در جبران آن، بالا بود. با اینکه بخشی از مسیر خشک شده بود و تایرهای اسلیک سرعتی به‌مراتب بیشتر داشتند، برای سبقت گرفتن باید از مسیر خشک خارج می‌شدند.
همه انتظار داشتند که نفرات اول تغییر نکنند. اما این‌طور نشد. در پایان دور دوازدهم، همیلتون — با پیشنهاد خودش — به پیت آمد و تایر سافت بست. یک دور بعد، بسیاری دیگر همین کار را کردند، از جمله فرشتاپن. هنگام خروج، مکس زودتر از موعد چراغ سبز گرفت و با آنتونلی، که او هم در پیت بود، تصادف کرد. این خروج ناایمن، جریمه‌ای ۱۰ ثانیه‌ای برای مکس و حذف از امتیازها را در پی داشت، و برای کیمی هم اتلاف زمان.
در این میان، صف مسابقه بازچیده شد و همیلتون «به‌طرز جادویی» سه پله صعود کرد و سوم شد.
او خوشحال گفت: «پیت‌استاپ عالی بود». مهندسش، ریکاردو آدامی، پاسخ داد: «و انتخاب تایرها هم عالی بود». این دیالوگ، تأییدی بود بر اینکه تصمیم‌گیری هم به‌موقع بود، هم درست، و نقش راننده در آن پررنگ بود.
همیلتون پشت سر مک‌لارن‌ها قرار گرفت. ورود خودرو ایمنی برای برخورد لاوسون و آلونسو، وضعیت را تثبیت کرد. و نتیجه: نوریس، همانند پارسال در همین‌جا، برنده‌ای شد که خودرو ایمنی او را در صدر نگه داشت.
و سپس، غم فراری در تعیین خط. امروز، کار سختی در پیش است…
منبع: خبر ورزشی
