به گزارش “ورزش سه”، این باشگاه همیشه راهی برای حفظ ارتباط با بازیکنانش، حتی پس از جدایی، پیدا می‌کند. رایج‌ترین روش، حفظ ۵۰ درصد از حقوق بازیکن است که این امکان را فراهم می‌کند که او با نصف مبلغ بند آزادسازی یا نیمی از مبلغ فروش آینده‌اش دوباره به تیم بازگردد.
این فرمول به‌خوبی در مورد بازیکنانی مانند فران گارسیا قابل مشاهده است. او در سال ۲۰۲۱ به رایو وایکانو قرض داده شد و سپس با ۲ میلیون یورو فروخته شد، اما رئال ۵۰ درصد حقوقش را حفظ کرد. وقتی گارسیا درخشید، رئال با پرداخت ۵ میلیون یورو او را بازگرداند؛ معامله‌ای برد-برد.
این روش همچنین برای بازیکنان آکادمی رئال (لافابریکا) مانند خاکوبو رامون (در حال انتقال به کومو)، شوست (کادیز)، یوسی (آلاوس)، چما آندرس (اشتوتگارت)، آریباس (آلمریا)، ماروین (لاس پالماس)، آلوارو رودریگز (الچه) و لاتاسا (وایادولید) نیز اعمال شده است. همه آن‌ها با این «نخ نازک» به برنابئو متصل‌اند.
علاوه بر این، رئال از «حق تقدم» برای بازیکنانی مثل خیلا، آنتونیو بلانکو و کوبو استفاده می‌کند. این بند، باشگاهی که بازیکن را در اختیار دارد، ملزم می‌کند در صورت دریافت پیشنهاد، ابتدا به رئال اطلاع دهد تا فرصت برابرسازی پیشنهاد یا تصمیم‌گیری داشته باشد.
روش دیگر، «گزینه بازخرید» است. برای مثال، میگل گوتیرز می‌تواند با ۹ میلیون یورو این تابستان بازگردد. این بند در مورد بازیکنانی مثل ویکتور مونیوز (اوساسونا)، آبرادور (بنفیکا)، الکس خیمنز (میلان) و رافا مارین (با گزینه بازخرید ۳۰ میلیون یورویی) نیز صدق می‌کند.
این استراتژی رئال مادرید است: رها کردن بازیکنان بدون قطع کامل ارتباط. این سیاست تضمین می‌کند که باشگاه همیشه گزینه‌ای برای بازگرداندن استعدادهایش در آینده داشته باشد، زیرا هیچ‌کس نمی‌داند چه پیش خواهد آمد. به عبارت دیگر: هیچ‌کس کاملاً از رئال نمی‌رود.
منبع: ورزش سه
