معضل قدرت رهبری در رختکن/ والورده بحران اصلی رئال را فاش کرد

به گزارش “ورزش سه”، تیمی که قرار بود با ستارگانش، از جمله بهترین مهاجم جهان، فوتبال را تحت سلطه خود درآورد، این فصل با ۱۳ شکست، از جمله باخت مقابل بارسلونای جوان و متحول‌شده، در بحران فرو رفته است. این تغییر چرخه آشکار است و مسئولیت آن بر عهده مدیریت ورزشی، کادر فنی و بازیکنان است.

رئال مادرید نیاز به بازنگری جدی دارد. این تیم نمی‌تواند صرفاً به ارسال توپ‌های بلند و امید به حل مشکلات توسط ستارگان وابسته باشد. باید ساختاری مشخص، سلسله‌مراتب و بازیکنی محوری داشته باشد که تیم حول او بچرخد. اما مشکل بزرگ رئال، پراکندگی مسئولیت‌هاست.

در لحظات دشوار، ستارگان بزرگ تیم غایبند و بازیکنانی مثل والورده و تیبو کورتوا هستند که شجاعانه سخن می‌گویند و حتی از عملکرد تیم انتقاد می‌کنند. والورده پس از فینال جام حذفی، با وجود عملکرد درخشانش، با حسرت و خشم از شکست سخن گفت: «دوباره اتفاق افتاد. غمگینم، عصبانی‌ام، احساس ناتوانی می‌کنم. حس می‌کنم به هواداران بدهکارم. این فصل از نظر جسمی و ذهنی بسیار سخت بوده، اما گفتم تا وقتی پاهایم یاری کنند، برای این باشگاه می‌جنگم.»

والورده در فینال همه‌چیز خود را گذاشت؛ دوید، جنگید و چه در نقش هافبک میانی و چه در دفاع راست، بهترین عملکردش را ارائه داد. او بازیکنی است که بدون شکایت، تا آخرین نفس برای نشان رئال می‌جنگد. اما چرا بازیکنی مثل او، که کمترین تقصیر را در شکست داشت، باید پاسخگو باشد؟ پاسخ ساده است: فقدان رهبری.

رئال کاپیتانی ندارد که با عملکردش در زمین، تیم را به مبارزه و پیروزی ترغیب کند. دنی کارواخال، که مصدوم است، از سکوها تأثیر بیشتری داشت تا برخی بازیکنان در زمین. والورده اما روحیه یک کاپیتان را دارد؛ بازیکنی که الگویی برای جوان‌ترهاست، هیچ توپی را از دست نمی‌دهد و با تمام وجود برای تیم می‌جنگد. او حتی بدون بازوبند، کاپیتانی واقعی است.

والورده در شبکه‌های اجتماعی نوشت: «برمی‌گردیم، ادامه می‌دهیم و من با تمام وجود برای احترام به رئال، هوادارانش و تاریخ پرافتخارش می‌جنگم.»

او که یکی از بهترین‌های فصل بود، نباید توضیحی برای عملکردش می‌داد، اما شجاعتش در پذیرش مسئولیت، نشان‌دهنده شخصیت والایش است. اگر مربی بعدی رئال هنوز نمی‌داند تیم باید حول چه کسی ساخته شود، شاید معنای رهبری را درک نکرده باشد. والورده نه‌ تنها بازیکنی کلیدی، بلکه نماد روحیه‌ای است که رئال برای بازگشت به اوج نیاز دارد.